Vast en zeker en vast

Een klassieker die hier niet mag ontbreken en die iedereen kent.
De Belgen zeggen "zeker en vast".
De Nederlanders zeggen "vast en zeker".
En meer valt daar eigenlijk ook niet over te melden want niemand schijnt de reden te weten v0or deze uitdrukking die, zodra je de grens oversteekt, zich in spiegelvorm manifesteert.

Ik heb wel het idee dat de betekenis, of zo u wilt de pragmatiek, van deze constructie in detail verschilt.
Zo zegt een Belg: "We werpen zeker en vast de handdoek niet."
De Nederlander zal dan zeggen: "We werpen absoluut de handdoek niet." Maar niet "We werpen vast en zeker..", want dat is niet krachtig genoeg.
En in Nederland zegt men ook (vrij vaak zelfs): "Je lust vast en zeker wel een kopje koffie?" Maar volgens mij zal een Belg dit nooit zeggen in zijn 'zeker en vast' constructie.
Veel taaldeskundigen zeggen dat 'vast en zeker en vast' exact dezelfde betekenis heeft, maar ik twijfel eraan. De Belg gebruikt het meer als een bekrachtiging ("Je bent wel blij hiermee?" "Zeker en vast!") terwijl het in Nederland veel softer gebruikt wordt. Maar helemaal zeker (dan wel vast) ben ik hier niet van.